Ο βρυγμός (ή βρουξισμός) είναι μια παραλειτουργική (μη φυσιολογική) συνήθεια η οποία χαρακτηρίζεται από το σφίξιμο ή το τρίξιμο των δοντιών που μπορεί να συμβαίνει τόσο κατά τη διάρκεια της ημέρας όσο και ασυναίσθητα κατά τη διάρκεια του νυχτερινού ύπνου.

Ο βρυγμός (σφίξιμο, τρίξιμο δοντιών) είναι ένα πολύ συχνό κλινικό φαινόμενο. Στην βιβλιογραφία αναφέρεται ότι το 85-90% του πληθυσμού θα παρουσιάσει βρυγμό κάποια στιγμή στη διάρκεια της ζωής του. Στα παιδιά κυμαίνεται σε ποσοστά από 3.5-40.6% ενώ στους ενήλικες από 8-31.4%. Συνήθως οι ασθενείς παραπονιούνται για ενοχλήσεις στην περιοχή της κροταφογραθικής άρθρωσης ή για πόνους διάχυτους ή εντοπισμένους στην περιοχή των δοντιών . Κάποιοι ασθενείς αντιλαμβάνονται οτι σφίγγουν τα δόντια τους κατά τη διάρκεια της ημέρας ενώ άλλοι το μαθαίνιουν λόγω του θορύβου που κάνει το τρίξιμο των δοντιών τους κατά τη διάρκεια της νύχτας . Παρ’όλα αυτά έρευνες έχουν δείξει ότι περίπου 80% των επεισοδίων βρουξισμού δεν προκαλούν ήχο. Αυτό σημαίνει ότι ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού μπορεί να μην γνωρίζει ότι είναι βρουξιστές. Η αντιμετώπιση του βρυγμού ξεκινάει με την αναγνώριση του προβλήματος. Ο βρυγμός που συμβαίνει κατά τη διάρκεια της ημέρας αντιμετωπίζεται κυρίως με αλλαγή συμπεριφοράς. Ο ασθενής μαθαίνει να αντιλαμβάνεται τη στιγμή που σφίγγει τα δόντια του και τότε συνειδητά σταματάει το βρυγμό και φροντίζει να χαλαρώνει τη γνάθο του και να κρατά τα δόντια στην κανονική τους θέση και όχι σε επαφή μεταξύ τους. Όσον αφορά τον νυχτερινό βρυγμό το σημαντικότερο κομμάτι της θεραπείας αφορά στην κατασκευή ενός κατάλληλου εξατομικευμένου νάρθηκα βρυγμού.

Πρόκειται για  μια εξατομικευμένη ειδική κατασκευή, από διάφανο σκληρό ή μαλακό ακρυλικό, η οποία καλύπτει τις μασητικές επιφάνειες όλων των δοντιών, στην επάνω (συνηθέστερα) ή στην κάτω γνάθο που χρησιμοποιείται για την αντιμετώπιση του βρυγμού. Η χρήση του γίνεται κατά κύριο λόγο το βράδυ, αλλά μπορεί να φοριέται και κατά τη διάρκεια της ημέρας, αν κρίνεται σκόπιμο. Ο νάρθηκας εμποδίζει τα δόντια να κλείσουν στη συνηθισμένη τους θέση, και εξισορροπεί τις πιέσεις τους. Αυτό οδηγεί στη χαλάρωση των μυών και στην άρση των συμπτωμάτων από το στοματογναθικό σύστημα και την άρθρωση.

Παράλληλα, η χρήση του νάρθηκα προστατεύει τα δόντια από την αποτριβή, μειώνει την κινητηκότητά τους, και προστατεύει τις προσθετικές εργασίες από κατάγματα λόγω καταπόνισης.

Για να πληρεί τις απαιτούμενες προδιαγραφές ο νάρθηκας βρυγμού, πρέπει να είναι ανένδοτος, από σκληρό ακρυλικό, και να επιτρέπει ελεύθερα τις οριζόντιες και πλάγιες κινήσεις της κάτω γνάθου.

Οι μαλακοί νάρθηκες αντενδείκνυνται απολύτως για την περίπτωση του βρυγμού, γιατί τον επιδεινώνουν.